20 Yıl Evvelki Birinci DDoS Saldırısı

22 Temmuz 1999, bilgisayar tarihinde uğursuz bir tarihtir. O gün Minnesota Üniversitesi’ndeki bir bilgisayar, birden teğe 'Trin00' isminde berbat emelli bir komut evrakı bulaştıran 114 başka bilgisayar ağından taarruza uğradı. Bu kod, virüs bulaşan bilgisayarların üniversiteye gereksiz data paketleri göndermesine, bilgisayarın süreçlerini yoğunlaştırmasına ve yasal istekleri yerine getirmesine mahzur olmasına neden oldu.

Bu, dünyanın birinci DDoS taarruzuydu ve yayılması uzun sürmedi. Takip eden aylarda Yahoo, Amazon ve CNN dahil olmak üzere çok sayıda öteki internet sitesi bu tip hücumların kurbanı oldu.

O vakitlerden bu yana DDoS akınları epey yaygınlaştı. Hatta bu işi çıkara dönüştürenler bile oldu. Tek bir maksada 24 saatlik bir DDoS saldırısını epey uygun meblağlara yapan beşerler ortaya çıktı.

Mağdur olanların ziyana uğradığı maliyetler ise çok daha yüksek. Bu, bireylere ve kurumlara hem gelir hem de prestij kaybı olarak yansıyabiliyor. Bu gelişmelerin sonucunda taarruz yapanların karşısında güvenlik maksatlı hizmet verenler de ortaya çıktı ve bu tarafta de bir pazar oluştu. 2018 yılında bu pazar, 2 milyar euroluk şaşırtan bir pahaya ulaştı.

Bugün, birinci akından 20 yıl sonra, Virginia'daki George Mason Üniversitesi'nden Eric Osterweil ve meslektaşları; DDoS ataklarının tabiatını, nasıl geliştiklerini ve ağ mimarisi ile daha inançlı hale getirmek için neler yapılabileceğini araştırıyorlar ve görünüm onlara nazaran pek iç açıcı değil.

DDoS hücumları nasıl gerçekleşiyor?

DDoS taarruzları, ekseriyetle evre kademe ortaya çıkar. İlk basamakta, makûs niyetli bir davetsiz konuk, bir ağa yayılmak üzere tasarlanmış bir yazılımı olan bir bilgisayarı tesirler. Bu birinci bilgisayar 'master (ana)' olarak bilinir. Çünkü virüs bulaşan sonraki bilgisayarları denetim edebilir. Diğer virüslü bilgisayarlar asıl saldırıyı gerçekleştirir ve 'daemon (şeytan)' olarak bilinir. Bu birinci basamaktaki en yaygın mağdurlar üniversite yahut kolej bilgisayar ağlarıdır zira çok çeşitli öbür aygıtlara bağlanırlar.

Ana bilgisayar maksadın adresini içeren kısımlara bir komut gönderdiğinde bir DDoS saldırısı başlar. Ardından daemonlar bu adrese çok sayıda bilgi paketi göndermeye çalışır. Amaç, taarruz müddetince gayesi trafiğe boğmak. Günümüzdeki en büyük taarruzlar, saniyede terabit suratında ziyanlı bilgi paketleri gönderir.

DDoS akınlarına karşı nasıl korunulur?

Bu tıp hücumlara karşı savunmak zordur çünkü bir dizi operatör tarafından uyumlu aksiyonlar gerektirir. İlk savunma çizgisi, birinci etapta daemon ağının oluşturulmasını önlemektir. Bu, sistem yöneticilerinin kullandıkları yazılımı tertipli olarak güncellemesini, düzeltme yapmasını ve ağlarının kullanıcılarını güvenlik konusunda bilinçlendirmesi ve uyarmasını (düzenli olarak şifreleri değiştirme, ferdî güvenlik duvarlarını kullanma vb.) gerektirir.

İnternet servis sağlayıcılarının rolü:

İnternet servis sağlayıcıları da savunma sağlayabilir. Rolleri, bilgi paketlerini bir ağın bir kısmından diğerine her bilgi paketinin başlığındaki adrese bağlı olarak iletmektir. Bu, ekseriyetle data paketinin nereden geldiğine dikkat edilmeden yapılır.

Lakin bu değişebilir. Başlık sadece gaye adresi değil, kaynak adresini de içerir. Dolayısıyla teoride, bir internet servis sağlayıcısının kaynak adresini incelemesi ve açıkça geçersiz kaynaklar içeren paketleri engellemesi mümkündür.

Gayenin kendisi nasıl tedbir alabilir?

Son olarak, maksadın kendisi bir hücumun tesirlerini hafifletmek için adımlar atabilir. En önemli adım, gelen yanılgılı data paketlerini filtrelemek. Diğer bir seçenek de bu tıp tehditlerle başa çıkmak için daha güzel donanımlı bir bulut tabanlı hizmet için sorunu dış kaynak olarak kullanmaktır. Lakin bunlar bile en büyük hücumlarla başa çıkmada zorluk yaşayabilir.

DDoS akınlarıyla ilgili değerli bir müşahede; saldırının ve savunmanın asimetrik olduğu. Bir DDoS saldırısı tipik olarak dünyanın her yerindeki birçok servisten başlatılır ve tekrar de savunma büyük ölçüde tek bir yerde gerçekleşir.

Bu ve başka fikirlerin interneti daha inançlı bir yer haline getirme potansiyeli vardır. Lakin birinci kullanıcıdan internet servis sağlayıcılarına kadar bütün kişi ve kurumların bu mevzuda istekli olup gereken maddi ve fiziki külfetin altına girmesi gerekir.