Bursa’da 3 Jenerasyondur Semer Üreten Aile Mesleğe Veda Ediyor

Bursa‘da 3 jenerasyondur semer üreten ailenin son temsilcisi Kemal Yorutgan, 78 yılı geride bıraktığı mesleğine veda etmeye hazırlanıyor.

Bursa‘nın tarihi hanlarından Aralıkhan’daki 20 metrekarelik dükkanında semer üreten 90 yaşındaki Yorutgan, ailesinin 200 yılı aşkın müddettir sürdürdüğü mesleğinde son günlerini yaşıyor.

Uludağ‘ın Kestel ilçesi yamaçlarındaki köylülerden temin ettiği semer iskeletini evvel keçeyle daha sonra deriyle kaplayıp ortasını kamışla doldurarak üretim yapan Kemal Yorutgan, gelişen teknolojiye inat mesleğini bugünlere kadar devam ettirdi.

Yorutgan, ömrünü verdiği mesleğinde semere olan ilginin uygunca azalmasıyla ellerindeki son gereçleri de semere dönüştürüp bundan sonra üretim yapmamayı düşünüyor. Yaklaşık 1,5 yıl evvel eşini kaybeden Yorutgan, son periyotta yalnızlığını paylaştığı dükkanına hüzünle bakıyor.

Kemal Yorutgan, AA muhabirine 1933 yılında Bursa’nın Muradiye Mahallesi’nde doğduğunu söyledi.

İlkokulu 1945 yılında bitirdikten sonra babasının yanında semerciliğe başladığını lisana getiren Yorutgan, “78 yıldan beri bu minderdeyim. Benden evvel babam, babamdan önce dedem bu işi yapmış. Ben üçüncü jenerasyonum. Ben de artık uzatmaları oynuyorum. Talep de yok, gittiği yere kadar gidecek artık.” dedi.

Yorutgan, bu mesleğin evvelden ilgi gördüğünü vurgulayarak, kelamlarını şöyle sürdürdü:

“Semercilik çok geçerli bir meslekti. Her şey eşekle, beygirle oluyordu. Dağlarda yollar yoktu. Kaç tane semerci vardı. Semer yapmaya yetişemiyorlardı. Yanlarında çok sayıda da kalfa ve çırak vardı. Hepsi mazi oldu. Bursa’da 50’ye yakın semerci vardı. O vakit köylüler daima eşek, beygir kullanırdı. Artık Bursa’da semer üreticisi bir ben kaldım.”

“Bundan sonra vaktimi nasıl geçireceğim, onu düşünüyorum”

Semer üretimi için evvel “sal” ismini verdikleri ahşap iskelete muhtaçlık duyulduğunu belirten Yorutgan, “İçini doldurup keçesini, derisini çekiyoruz. Müşteriye beğendiriyoruz. Müşteri de alıp gidiyordu. Geçmişte bir günde iki tane yapardım. Artık haftada bir anca semer üretebiliyorum. Ortada bir yolunu şaşırıp semer için gelenler oluyor.” sözünü kullandı.

Yorutgan, eşini 1,5 yıl evvel kaybettiğini anlatarak, şunları kaydetti:

“Onun ıstırabı hala bitmedi. Gittiği yere kadar gidiyoruz. Benim buradan diğer gidecek yerim de yok. Kahvehane kültürüm yok. Mecbur buraya geliyorum. Mesleğin son temsilcisiyim, hüzün var tabi. Bir taraftan da bundan sonra vaktimi nasıl geçireceğim, onu düşünüyorum. Konuta gidiyorum yalnızım. Haftada bir gün kızım geliyor, yemeğimi, temizliğimi yapıyor. Her sabah birebir saatte meskenden çıkıyorum. Akşamüzeri de meskene gidiyorum. İşte bu gereçleri bitirdikten sonra semer yapmamayı düşünüyorum. Allah ne gösterecek bakalım. İnşallah yeterli olur. Kimisi ‘burayı kiraya ver’, kimisi de ‘sat’ diyor. Burası da olmasa benim gidecek yerim yok. Muallakta kalacağım. Bu türlü geçip gideceğim herhalde.”

Dedesi ve babasının da Bursa’nın tanınan semercilerinden olduğunu belirten Yorutgan, “Eskiden semerciler hem çok varlıklı olurlardı hem de tanınırlardı. Hoş ustalar vardı. Ben bu işten iki kız bir oğlan yetiştirdim.” dedi.

Yorutgan, meslek hayatı boyunca 3 defa dükkan değiştirdiğini tabir ederek, son 20 yıldır Aralıkhan’daki dükkanında çalıştığını kelamlarına ekledi.