Lef 4 Dead Varisi Back 4 Blood’un Açık Beta’sını İnceledik

Back 4 Blood’ın açık betası başladı ve deneyenler ortasında ben de varım. Birinci Left 4 Dead’i yapan takımın elinden çıkan, tema olarak da Left 4 Dead’e oldukça benzeyen Back 4 Blood’u vakit zaman mukayeseli olarak incelemek istedim. Zira herkes üzere ben de Back 4 Blood ve Left 4 Dead ortasında sırf tema tarafında değil, tıpkı vakitte oynanış tarafında da benzerlikler bulacağımdan emindim.

Bütün yazı Left 4 Dead ve Back 4 Blood’u karşılaştırmakla geçmeyecek, kelam veriyorum. Fakat Left 4 Dead’in zombi temasını aksiyonla harmanlayarak oyunculara sunduğu tecrübenin bugüne kadar bir benzerinin gelmemiş olması Back 4 Blood’u özel yapan ayrıntılardan biri. Turtle Rock Studios, Left 4 Dead’de gerçek yaptığı şeyleri unutmamış ve üzerine yenilerini de ekleyerek basit bir ciladan fazlasını sunmuş.

İki oyun ortasında benzerlikler bulma uğraşım yer yer sonuç verse de oyunla bir mühlet geçirdikten sonra Turtle Rock Studios’un on üç sene evvel Left 4 Dead’de yaptıklarının taklidi olmaktan çok uzak bir oyun ortaya koyduğu konusunda ikna oldum. Lakin Back 4 Blood’un âlâ bir oyun olup olmayacağını anlamak için Left 4 Dead ile ortasındaki benzerlik düzeyi tek başına kâfi bir ölçüt değil. O yüzden gelin oyunu kendi içinde bir mercek altına alalım.

Zombilerin ortasında kalmış bir John Wick olmaya hazır olun:

Oyunun silah kullanımına bakarak başlayalım. Silahları kullanırken nişan alma seçeneğimiz olması oynanışla ilgili beni kendine çeken birinci şeylerden biri oldu. Nişan alabilmek bazen fark edilmese de oyunun içinde hissetmeye büyük katkısı olan bir öge. Back 4 Blood da ihtilal yaratan bir FPS tecrübesi sunmasa da farklı silahlar kullanırken ortadaki farkın hissedilmesi haneye yazılan artılardan biri.

Peki nedir bu farkı yaratan şeyler? Öncelikle her silahın kendine has, ayırt etmesi kolay bir tasarımı mevcut. Bu dizaynları her silahın birbirinden farklı, tok bir sese ve tıpkı vakitte birbirinden farklı tepme formlarına sahip olması takip ediyor. Yeniden söylüyorum, bunlar ihtilal niteliğinde özellikler değil fakat böylesi aksiyonu yüksek bir oyunda farklı bir silah kullandığınızı yalnızca bilmenin ötesine geçip hissedebildiğiniz vakit kendinizi atmosferin tam da içinde buluyorsunuz.

Turtle Rock’ın bu mevzuyu âlâ bir biçimde kıvırdığını belirtip son bir not daha eklemek istiyorum. Oyun, özünü oluşturan aksiyon öğesini bozmamak ismine epey kolay bir silah kullanımına sahip. Şayet FPS oyunlarına az da olsa aşinaysanız oyuna alışmak hayli kısa sürüyor. Bunun âlâ bir şey olup olmadığı büsbütün tercih sorunu olduğu için kararı size bırakıyorum.

Zombi avına mola, ganimet avı başlasın!

Benim silah kullanımının yanı sıra en çok merak ettiğim bahislerden biri kısım dizaynlarıydı. Haritalar oyuncuyu yer yer keşfe teşvik edecek lakin içinde kaybolmanın da mümkün olmayacağı biçimde tasarlanmış. Koştura koştura kısmın sonuna gitmek yerine etrafa bakmayı tercih edenleri tatmin edecek seviyede ganimet mevcut.

Bölüm içerisinde nasıl hareket edildiği, ilerlemek için yapılması gerekenler üzere noktalarda ise Left 4 Dead’de olmayan bir şey gördüğümü pek söyleyemem. İnançlı meskende başlıyor, kapıyı açıp kısma geçiyor ve yeniden kısmın sonunda yer alan inançlı meskene girmeye çalışıyoruz. İnançlı meskenin kapısını kapattığımızda da kısım son buluyor ve öyküde devam ediyoruz.

Av demişken, oyun bazen fazla çantada keklik:

Oyun, aksiyon anında üstümüze minyon zombiler gönderme konusunda elini korkak alıştırmıyor. Hiç beklenmedik yerlerden, adeta yoktan var olan zombiler üstümüze gerçek çullanıyor lakin sürüleri bile yok etmek saniyeler aldığı için bazen oyunun fazla mı kolay olduğunu sorgulamadım değil.

Oyunda Left 4 Dead’deki Boomer üzere cins zombiler de var. Bunlar da öldürmesi nispeten kolay olsa da sıradan çinko karbon pilli zombiler kadar kolay değil. Cins zombilerin zayıf noktaları mevcut. Bu noktalara nişan alındığı takdirde yeniden saniyeler içinde yok edebiliyorsunuz. Şu ana kadar karşılaştığım en korkutucu zombi olan “Dev” (gerçekten de dev) bile dört oyuncu karşısında çaresiz bir formda bahtına razı geldi.

Dört oyuncudan oluşan bir takımla oynarken gördüğüm kolaylığı grup arkadaşlarım yapay zekâ tarafından yönetildiğinde pek hissedemedim. Zira botlar vakit zaman yararlı olmak yerine ayak bağı oluyor. Oyunu co-op oynamak yerine botlarla oynamayı tercih edenler şimdiden kendini hazırlasın, yere düşen bir grup arkadaşımı kaldırmak için geriye kaç defa döndüğümü sayamadım.

Oyunun kolaylığı ve yapay zekâsı üzerine şimdi oyun beta basamağındayken ağır tenkit yapmak istemiyorum. Şimdilik olumlu düşünerek oyunun son halinde dengeleme işinin daha âlâ yapılacağını umuyorum. Zira bu haliyle her ne kadar sürükleyici olsa da kısa vakit içinde çok kolaylıktan ya da bazen küplere bindiren yapay zekâdan ötürü sıkıcı olmaya başlaması epey muhtemel.

Bu dünyada zombi olmak da var:

Açık beta oyunun öykü modunun yanı sıra iki ekibin da insanlardan oluştuğu “Maç” modunu denememize imkan tanıyor. Bu mod, iki kadronun sırayla zombi olup öteki ekibi en kısa müddette yok etmeye çalışması üzerine şurası. Üç tıbbın sonunda insanken en uzun mühlet hayatta kalmayı başaran grup galip geliyor.

Mod daire halinde küçülen bir alanda geçtiği için (bu konsept bana bir yerden tanıdık geldi) çeşitlerin bitmesi hayli kısa sürüyor. Temponun bu kadar yüksek, modun da bu kadar kolay olması aksiyonu tavan yapsa da bana sığ bir his verdi. Left 4 Dead’deki üzere kıssa modunda zombileri denetim etmemize müsaade veren bir mod olmayacağı açıklandığı için de çok oyunculu taraftan pek umutlu olmadığımı söylemeliyim.

Kartlar dağıtılsın, masada yeni bir oyuncu var:

Back 4 Blood’un direkt oynanış dışındaki en güçlü yanlarından biri oyunda yer alan kart sistemi. Kart sistemi şöyle işliyor: Evvel kendimize elimizde bulunan kartlardan oluşan desteler hazırlıyor, oyuna başlamadan evvel de hangi desteyi kullanacağımızı seçiyoruz. En başta destede yer alan ilk kartı kullanabiliyoruz. Sonrasında her kısım başında rastgele önümüze sunulan kartlar ortasında bir seçim yaparak yeni kartlar aktive ediyoruz.

Kartlar işe fayda bonuslar veriyor ama verdikleri bonuslar kadar elinizden aldığı şeyler de olabiliyor. Hasebiyle istikrarlı bir kart seçimi yapmak çok kıymetli. Örneğin kimi kartlar üstte bahsettiğimiz nişan alma seçeneğinizi elinizden alıyor ancak o denli güçler veriyor ki nişan alma sistemi oyuncuyu içine çekse de vazgeçmeye paha mi sanki diye düşündürüyor.

Bahsettiğim bu kart sistemi oyunun yalnızca oradan oraya koşarak ateş etmek üzerine konseyi olmasının önüne geçiyor ve kimi noktalarda düşünmeye sevk ederek oyuncuyu oyunun içinde tutmayı başarıyor. Her oyuncu kendine ilişkin bir kart seçimine sahip olduğu için de takımla birlikte hangi kartların alınması gerektiğini tartışmak üzere süreçler oyunun co-op tecrübesine önemli bir katkı sağlayacak üzere görünüyor.

Kart sisteminin oyuna kazandırdığı çok kıymetli bir diğer özellik daha var: Oyuncuda merak ögesi oluşturmak. Vakit geçtikçe elimize yeni kartlar geçiyor ve bazen bu kartlar o denli özelliklere sahip oluyor ki vakit zaman yalnızca o kartı kullanarak oynamanın nasıl bir tecrübe olacağını merak ettiğim için kendimi yeni bir kısma geçerken buldum.

Kartlara ek olarak karakterlerin de kendi yetenekleri var:

Back 4 Blood’un açık betasında sekiz farklı oynanabilir karakter var. Her karakterin de hem kendine hem de gruba katkıda bulunan farklı yetenekleri var. Bu yetenekler ekstra hareket suratı, mermi bulma bahtını artırma yahut azamî can ölçüsünü yükseltme üzere oyun içini etkileyen cinsten.

Yetenekler farklı karakterle farklı oynayış stillerinin önünü açıyor. Örneğin Hoffman ile oynarken mermi kıtlığı başınızı daha az ağrıtırken grupta Mom karakteri varken öbür bir oyuncuyu anında yerden kaldırabildiğinden ötürü daha pervasız olabiliyorsunuz. Karakterlerin yetenekleri destek, saldırı veya savunma gibi sınıflara ayrılacak formda oluşturulduğu için bir grup olarak oynarken gerçek karakter dağılımına biraz baş yormak gerekecek.

Back 4 Blood’un sıkıntı anları: Sunucular firarda

Açık beta birinci açıldığında muhtemelen sunucularda çok bir yüklenme oldu. Bunun sonucu olarak da kimi karakterler ışınlanarak hareket etti, silahım bazen kendi kendine ateş etmeye karar verdi, öldürdüğüm zombilerin yerden fırlayarak tekrar üstüme koştuğuna şahit oldum ve çok sayıda oyuncu oyunu oynamasına karşın eşleşme bulmak için uzun müddetler bekledim. Olağanda beta evresinde bu şekil şeylerden huylanan biri olmadığım için çok takılmadım lakin sonra aklıma bir şey geldi: Bu oyun tek kişilik modda bile internet kontağını zarurî kılacak.

İnternet kontağı zaruriliği son periyotlarda birden fazla oyun geliştiricisinin oyunun korsana düşmemesi için aldığı bir tedbir. Lakin internet kontağını zarurî tutan oyunların ortak bir noktaları var: Sunucularda sorun yaşanıyor. Sunucuda sorun yaşandığı vakit da olan oyunu satın alan oyunculara oluyor. Sanırım bunu söylerken hepimizin ismine konuşmuş olurum: Yüzlerce TL’ye satılan bir oyunun sunucularında sorun yaşandığı ya da internet ilişkimde ufak bir dalgalanma olduğu için tek başıma oynarken oyundan atılmak istemem.

Sonuç: Şimdiye kadar yapılan en güzel Left 4 Dead oyunu karşımızda

Öncelikle açık beta yalnızca oyunun birinci kısmından oluştuğu için yaklaşık 3 saatlik bir tecrübem olduğunu söyleyerek başlayayım. Münasebetiyle bu incelemede gördüğünüz her şey oyun kesin çıkışını yaptığı vakit değişebilir, daha yeterli yahut daha makus olabilir. Oyun piyasaya sürüldüğü vakit nelerin değiştiğine tekrar bakıp ona nazaran bir düzenleme yapmak gerekecek.

Yine de Back 4 Blood’un bu cins oyunları sevenlerin zevk alabileceği bir oyun olduğunu söyleyebilirim. Yer yer yaptığı yanlışların üstünü doğrularıyla kapatmayı başarabilmiş üzere görünüyor. Fakat bu haliyle Left 4 Dead’in yakaladığı büyüyü yakalayabilme ihtimalinin düşük olduğunu söylemek gerek. Her ne kadar Left 4 Dead’den teknik manada çok ilerde olsa da bambaşka bir tecrübe sunmak yerine bir devam oyunu hissi yaşatıyor.