Efsane Oyunlar #4 Assassin’s Creed

Binaların doruklarına çıkıp, her yere hoplayıp zıplayacaksın, keşişlerin ortasına saklanacaksın ya da oyunda hiç aksiyon bitmeyecek deseler o tarihte aklınıza fakat tek bir oyun gelirdi Assassin’s Creed. Oyun dünyasına sahiden “zıpkın” üzere giriş yapmış az oyunlardan biri olabilir. Bu oyunu efsane yapan aslında başlı başına “adı” bile denebilir. Bu bir sav olmanın dışında oyun o güne kadar pek işlenmemiş hususları işlemeye cüret ediyor.

Assassin’s Creed’i yorumlarda önerdiğinizi görünce aslında yüzümüz hayli güldü keza bu oyunu yazmak ve neden efsane olduğunu anlatmak hepimiz için hayli keyifli olacak. Bu ortada Altair ve Ezio ortasında sahiden çok düşündük lakin “Altair” Legend unvanı almış bir Assassin ve oyunun birinci serisi oyun dünyasını nitekim değiştirdi. Tomb Raider, Max Payne, Prince of Persia ve Matrix’in akabinde birinci sefer bu türlü bir oyun gördük diyebiliriz. Hazırsanız Efsane Oyunlar kısım 4 başlasın.

Tapınakçılarla Assassin’lerin büyük çabası:

Efendim oyunun temel konusu Haşhaşinlerin, tapınakçılarla olan büyük gayreti. Tapınakçılar Cennet Elması denen insanların zihinlerine hükmeden bir aygıtın peşindeler. 3. Haçlı Seferi periyodunda bu nesneyi almak isteyen Tapınak Şövalyeleri ortalığın anasını ağlatmış halde. Tabi biz bu mevzuyu nasıl öğreniyoruz? Desmond Miles isimli bir abimiz var, kendisi bir barmen ve efendi aile insanı. Bir gün Desmond’u kaçırıyorlar ve Animus isimli bir aygıta bağlıyorlar. Animus’da geçmişteki atalarınızın anılarını ortaya çıkarmanıza yarayan bir aygıt.

Desmond’ın atası orta doğunun en azılı Assassin’i Altair çıkmasın mı? Abstergo Corporation ısrarlı Desmond’ı iliklerine kadar Animus’u kullanarak sömürecekler tabi. Günümüz Tapınak Şövalyeleri Abstergo oysaki bu türlü gen haritasında Assassin’lik olan arkadaşları kaçırıp kaçırıp Cennet Elması’nın peşine düşmüş. Elbette bunu oyunun ilerleyen süreçlerinde anlıyoruz fakat, konusu ve cazipliği bakımından aslında Assassin’s Creed çok büyük bir atılım yapıyor. Altair’in, Al Mualim tarafından rütbelerinin düşürülüp 9 Tapınak Şövalyesi’nin peşine salınması vs. oyunu alımlı yapan birinci öğe.

Oyun içi tek sözle harika hazırlanmış:

1191 yılında geçen oyun tek sözle kent ayrıntıları ve dinamikleriyle eksiksiz hazırlanmış. 4 büyük haritada biraz orta verip “manzara seyredeyim” diyebilirsiniz. Kudüs ve Şam misyonları başlı başına başka bir keyif sunuyor. 2007-2009 ortasında bu türlü bir oyun yapabilmek aslında büyük kabiliyet. Ubisoft bu noktada epey güzel çalışmış denebilir. Tarihi oyunların en sorunlu tarafı devri anlatabilme yetenekleri. Ubisoft bunu çok rahat sağlamış.

Assassin’s Creed’in aslında tarih ve komplo teorilerini yan yana getiren özel bir tarafı da var. Serinin devamında da bunu çok rahat görebilirsiniz. Ubisoft tarihi işlemek konusunda Assassin’s Creed 1 sayesinde nitekim büyük tecrübe kazandı. Bu ortada başka oyun firmaları da Assassin’s Creed üzere oyun içi kaplamalar çalışmaya başladılar. Aslında Ubisoft’un tüm dünyada oyun piyasasına kattığı en büyük uygunluk muhtemelen Assassin’s Creed’i yaratmak olmuş.

Aksiyon daima devam ediyor

Size şunu söylemek istiyorum, şahsi niyetim tabi ki bu benim. Oyunda dilediğiniz kadar “serserilik” yapabiliyorsunuz. GTA’dan aslında epey aşina olduğumuz bir terim. Keyfi suikastlar ve hengameler etmek insanlara sarmak epey eğlenceli olabiliyor. Tabi bu Altair’in yapısına büsbütün karşıt fakat, oyunlarda serserilik etmek “oyunculuğun şanındandır”. Assassin’s Creed de hidden blade kullanmak gibisi yok bizce yani.

Bu ortada oyunda daima peşinize birileri düşüyor ve esasen daima arbede etmek zorunda kalıyorsunuz. Bilhassa nasıl oluyorsa Tapınak Şövalyeleri sizi daima tanıyor. Ya oyunun en çok eleştirilebilir kısmı burası olabilir, SMS yok, WhatsApp yok, telefon yok bir kentten başkasına bir haber bu kadar süratli nasıl gidebilir? Hayır robot fotoğraf çizip vermişler üzere herkes peşimizde. İşin özünde millet bizi avlamak için baya baya istekli, yazık oyunda o kadar NPC feda etmeye pek gerek yoktu ya.

Ortam muazzam, sesler efsane

Assassin’s Creed’in ortam sesleri nitekim olağanüstü. Bir tapınağa girdiğinizde oyun sizi hakikaten tapınakta üzere hissettiriyor. Örneğin Şam’a gittiğinizde Türkçe konuşan askerleri duyuyor ve görüyorsunuz. Oyun periyodu öylesine hoş işlemiş ki, işte tarihi gerçek entegre etmek bu türlü bir şey. Oyun içinde de savaşlar ve suikastlar sırasında karakterlerin çıkardığı sesler gerçekten sizi aksiyonun içinde hissettiriyor.

Konuşmalar yeniden çok yeterli düşünülmüş. Desmond Miles’ın çabucak hemen her duygusu bizim tarafımıza sahiden geçiyor. Oyun yapmanın en güç taraflarından biri karakterleri oyuncuya işlemek mevzusudur. Bu noktada seslendirme, karakter animasyonları vs. üzere birçok öğe işin içine giriyor. Altair ya da Desmond karakterlerinden hangisini oynarsanız oynayın o anda oyunun içindesiniz. RPG oyunlar da kendinizi bu kadar oyuna kaptırmak çoklukla epey zordur fakat Ubisoft serinin birinci oyunu Assassin’s Creed’de sahiden sizi derinden etkiliyor.

Assassin’s Creed için yanlışsız vakit yanlışsız husus “İlluminati”

2004-2009 tarihleri ortasında dünyada nedensiz bir biçimde ortaya çıkan İlluminati teorilerinden ötürü aslında Assassin’s Creed için ortam hayli müsaitti. Herkes Tapınak Şövalyeleri kim? İlluminati kim? Öbür tarikatlar kim? Araştırıp duruyordu. İnternetin de herkesin konutunda olmaya başladığı periyotlarda bu bahisler patlak verince Ubisoft zannedersek birinci oyun için en gerçek mevzuyu seçmiş. Ezoterik tarikatlar ve kutsal emanetler araştırmalarının zıpladığı bir devirde bu oyunu çıkarabilmek büyük meziyet.

Oyuna ilginin artması da aslında büsbütün bununla paralel ilerliyor. Yani beşerler bir biçimde “aa lan bu hususları işleyen bir oyun var alalım” diyerek de Assassin’s Creed’e ilgi gösterdiler. Bu ortada oyunun fragmanı da kendisini çok güzel sattı keza Ubisoft tekrar birinci fragmanda oyuncuları direkt Tapınak Şövalyeleri’nden vurdu.

Oyun mekanikleri muazzam dostum… (O devir için)

Hidden blade desen var, kılıç desen var, kundaklı yay desen var yani daha ne olsun. Duvarlara sıçra, önündekileri it ve muazzam bir savaş yaşa. Daha evvel de duvarlara tırmanıp çeşitli akrobasi hareketleri yapabildiğimiz oyunlar oynamıştık fakat Assassin’s Creed bu hususta yarattığı özgürlük deneyinle en interaktif oyun olabilir. Her an her yere tırmanabilir, birinin başına çökebilirsin. Bu oyunu bir formda konsolda deneyimlemiş bireyler, ellerini gamepadden hiç ayırmadan ne kadar koştular lütfen yorumlarda belirtsinler.

Oyun Yamakasi filmini oynamak üzereydi. Şöyle düşünün bir binanın çatısındasınız akabinde bilinmeyen bir geçitten binanın içine giriyorsunuz. Tavan ahşaplarından çok akrobatik biçimde yürüyüp, bir anda altınızda yer alan tapınakçının boynuna hidden bladei sokuyorsunuz. Çabucak akabinde iple üst tırmanıp, binaların çatılarından kaçmaya başlıyor ve saklanıyorsunuz keza ardınızdan koşan askerler yakalarlarsa öttürecekler. Dövüş, oynanış, kaçış her şey o kadar incele hesaplanmış ki… Ubisoft’un bu dünyaya iki tane armağanı olabilir. Biri katiyen Prince of Persia, başkası de Assassin’s Creed serisi.

Assassin’s Creed neden efsane?

Aslında üstte birçok açıdan oyunun efsane olma nedenini anlattık lakin son bir defa toparlayalım. Birinci olarak oyunun tarihi ele alışı, Haşhaşîler’i ve Tapınak Şövalyeleri’ni mevzu alması bir defa en büyük neden. Assassin’s Creed dünyasını yaratan Ubisoft karakter kıyafetleri ve dizaynlarını o denli ince düşünmüş ki; “suikastçı dendiği vakit akıllara Altair’in kıyafeti geliyor önce”. Oyun mekanikleri, sesler, içerikler ve devasa bir topluluğa dönüşen bir yapı var ortada.

Assassin’s Creed aslında “negatif” bir karakterin nasıl “pozitif” olduğunu da insanlara anlatmış oldu. Cinayetler işleyen bir suikastçıyı canlandırıyoruz oyunda lakin aslında bu suikastların tamamının nedenleri olduğunu anlıyoruz. Assassin’s Creed’in arından çıkan tüm oyunlar seriyi bir formda tamamlıyor. Bu oyunun efsane olmasındaki en büyük neden “serinin birinci oyunu olması” diyebiliriz. Altair bize Assassin’s Creed dünyasının kapılarını açtı ve aslında bitmeyen bir serüveni yaratmış oldu.

Sizler Assassin’s Creed konusunda ne düşünüyorsunuz? Bu ortada önümüzdeki hafta incelememizi istediğiniz oyunu lütfen yorumlarda belirtin.