Cyberpunk 2077 İncelemesi [PC]

The Witcher serisi ile inanç kazanan CD Projekt RED’in yıllardır beklenen oyunu Cyberpunk’ı sonun da oynadık. Bilhassa PS4 başta olmak üzere konsol cephesinde yaşananlar, oyunun PlayStation Store’dan silinmesine bile neden olmuştu.

Cyberpunk 2077’yi oynarken kulaklarımızı öbür tenkitlere kapadık ve mümkün olduğunca oyuna kendimizi vermeye çalıştık. Sizin için öyküden olabildiğince az spoiler içeren, ayrıntılı bir inceleme yazısı hazırladık.

Kıssa: İhtilal niteliğinde olmasa da sürükleyici bir öykü, lakin kararlarınızın bir değeri yok

• Öykünün artıları:
  • Sürükleyici, aksiyonu eksik olmayan olay örgüsü
  • Johnny Silverhand karakteri ile işlenen mükemmel bir çift baş kahraman öyküsü
  • Kıssaya katkısı olan Türkçe çeviri (Ancak yapılan o büyük ayıbı da unutmadık)
• Eksileri:
  • Gidişatı etkilemeyen “özel” diyalog seçenekleri
  • Birçok vakit oyunun sizi yönlendirdiği diyalog seçenekleri
  • Sadece birinci yarım saat için değişik bir tecrübe sunan farklı hayat yolları

Oyunun kıssası yer yer gerçek klişelerle süslenen, güçlü bir sunuma sahip. Gittikçe kendine bağlayan ve ana kıssadan uzaklaşıp yan misyonlara odaklanmayı zorlaştıran bir yapısı var. Tempo yer yer yavaşlasa da bol bol aksiyonla süslenmiş sürükleyici bir öykü akışıyla karşı karşıyayız. Johnny Silverhand (Keanu Reeves) üzere kıssa anlatımına katkısı alelade bir karakterden çok daha fazlası olan bir öge da eklenince oyun hayli ilgi alımlı bir hâl alıyor.

Öykü gereği şuurumuzda yer alan Johnny Silverhand, vereceğimiz kararlara tabir yerindeyse daima maydanoz oluyor. Bu sayede dışarıdan tek bir karakter olarak görünen V, kendi içinde çift karakterli olmamak ismine bir savaş veriyor. Kıssanın tek beden üzerinde çift baş kahraman üzerinden anlatılması, daha evvel eşi gibisi görülmemiş bir formül olmasa bile oyuna beklenmedik bir katman ekliyor. Lakin kıssada yakalanan derinliğe, bir rol yapma oyunundan beklendiği üzere olaylara taraf verme tarafında birden fazla vakit rastlanamıyor.

Ayrıyeten Cyberpun 2077, seçim yapıyormuş hissini vermeyi birden fazla vakit başaramıyor. Belirli noktalarda karakterimizin geçmişine yahut yeteneklerine bağlı olarak karşılaştığımız ekstra diyalog seçenekleri sıklıkla sohbeti uzatmaktan öteye geçemiyor. Buna ek olarak olayların gidişatına taraf vermek ismine kararlar alabileceğimiz noktalarda oyuncu ne demeyi seçerse seçsin CD Projekt RED’in istediği senaryoya zorlandığı vakitler oluyor. Sinematik sunumu güçlendirmek ismine yapılan bu seçim gayesine ulaşıyor, lakin rol yapma dokusunu oyundan söküp atıyor.

Türkçe yerelleştirmenin kıssaya tesiri büyük:

Böylesine kapsamlı oyunlarda Türkçe lisanı görmek alışık olduğumuz bir durum değil. O yüzden Cyberpunk 2077’nin kusursuz bir Türkçe dayanağıyla gelmesi tecrübeye düzey atlatıyor. Çeviriyi profesyonel bir takımın yaptığı muhakkak. Tabirler, tabirler, sokak lisanı üzere uygun çeviri için kritik olan noktalarda itinayla davranılmış. Çevirinin kalitesini açıklamak için ‘netrunner’ yerine kullanılan “ağgezer” sözü çok hoş bir örnek.

Oyun çıktıktan birkaç gün sonra fark edilen tatsız bir kusurlu çeviri hadisesi olduğunu aktarmıştık. Lakin burada bir berbat niyet aramak istemiyor, oyun bölümüne ve Türkiye’de bu kesim sayesinde geçinen öbür insanların önüne taş koyacak tenkitlerden şimdilik kaçınıyoruz. Odaklandığımız nokta çeviri şirketinin kusuru değil, CD Projekt RED’in eseri.

Yan vazifeler: Cyberpunk 2077’de ana öyküyü aratmayan yan vazifeler var

• Artıları:
  • Merak ögesini tetikleyen, tamamlamaya değen öyküler
  • Düzgün sonlara ulaşabilmek için yan vazife tamamlama mecburiliği
• Eksileri:
  • Güzel sonlara ulaşabilmek için yan vazife tamamlama zorunluluğunu bir eksi olarak da ele alabiliriz.
  • Gwent gibisi bir küçük oyunun eksikliği

Güçlü bir yan misyon kataloğuyla karşı karşıyayız. Hatta bir yan misyona giderken bile yolumuzdan sapıp telefonumuza gelen yeni bir misyona gerçek direksiyon salladığımız anlar olabiliyor. Yan misyonlar ortasında karar vermeye çalışırken de daima olarak otomobil satmaya çalışan karakterlerden gelen bildiri tacizine maruz kalıyoruz. İşte yan vazife tarafında bu türlü bir karmaşa var.

Tüm bu karmaşa içerisinde şahane öykülere sahip yan vazifeler de bulunuyor. Yan vazifeler de bazen tıpkı ana öyküde rastladığımız derinliğe sahip olduğu için bir yerden sonra yan misyon yapıldığı unutulabiliyor. Yani en az ana öykü kadar güçlü yan vazifelerle karşılaşmak mümkün. Night City’de kırılan hayallerin yanı sıra yerine getirilen kelamlar de var.

Yan vazifelerin ana öyküye katkısı, oyunun sonunda büyük bir kıymete sahip oluyor. Kimi oyuncular için hoş olsa da kimi oyuncular bu durumdan yakınacaktır. Her oyuncu önüne gelen tüm misyonları yapmayı sevmek zorunda değil. Bizce yan vazifelerle kıssanın sunumu güçlense de yalnızca ana kıssa üzerinden nispeten daha güzel sonlara ulaşmayı imkansız hâle getirmesinden dolayı burada kararı her oyuncu kendi vermeli.

Tatmin edici bir küçük oyun bulunmuyor:

The Witcher 3 ile ortamıza katılan Gwent’in ulaştığı popülerlik prestijiyle kendine özel bir oyuna kavuşmasına karşın Cyberpunk 2077’de de benzeri bir küçük oyuna yer verilmemesi kaçan bir fırsat. Aygıtlara sızarken oynadığımız bir hackleme küçük oyunu bulunuyor fakat bu oyunu ana oyunda bir gayesi yerine getirmek hedefiyle oynadığımız için Gwent’e emsal bir dokusu yok.

Birebir vakitte Gwent’in sahip olduğu kompleks yapıyla alakası bile yok. CD Projekt RED’in kendi başardığı şeylerden bile ilham almadığı noktalar görmek hakikaten şaşırtan.

Açık dünya: Night City acımasız, kalabalık ve fırsatlarla dolu bir kent

• Artıları:
  • Şu ana kadar yaratılan en canlı açık dünyalardan biri
  • Açık dünya o kadar dolu ki ana kıssayı bir çırpıda bitirmek imkansız
• Eksileri:
  • Kısa müddette tekrara düşen, otomatik olarak oluşturulan anlık aktiviteler
  • Kalabalık ortamlarda tıpatıp birebir animasyona ve çizime sahip NPC’ler

Açık dünyası olan oyunlarda yıkık dökük kentler görmeye o kadar alışmışız ki Night City farkını anında ortaya koyuyor. Meydanlarda ve orta sokaklarda daima bir insan kalabalığının ve curcunanın içindeyiz (Hoş bu durum konsolda bu türlü değildi, lakin PC’de durum böyle). Kentteki Her NPC’nin kendine ilişkin bir hayatı olduğunu söylemek mümkün olmasa da canlı hissettirmeyi bir nebze hissettiren bir açık dünya var.

Night City yalnızca kalabalık yerlerden ibaret değil. Tehlikeyi iliklerimize kadar hissettiğimiz tenha bölgeler, şirketlerin oyun alanı olmuş bu kentin gerçek yüzü. Bizleri ana kıssaya olan bağlılığımızdan koparıp kentin sokaklarında kaybolmamızı sağlayan maceralar tam da bu bölgelerde yer alıyor.

Açık dünyanın hayal kırıklığına sebep olduğu kıymetli bir nokta, “şüphelileri etkisiz hâle getir”, ”rehineleri kurtar” gibisi otomatik olarak üretilen misyonlarda kâfi çeşitlilik sunulmaması. Bu stil aktiviteler o kadar çok tekrar edip sıradanlaşıyor ki bir yerden sonra otomobille yanlarından geçtiğimiz birer simge olmaktan öteye gidemiyorlar. Açık dünyanın kendini tekrar ettiği bir başka nokta da tıpkı ortamda denk gelinebilen birbirinin kopyası NPC’ler. Bu NPC’leri gördükçe o kalabalığın bilgisayarı yorduğuna değiyor mu sorusunu sormadan edemiyorsunuz.

Karakterler: Cyberpunk 2077’nin yaptığı en yanlışsız şey

• Karakterler hayatımıza girebilecek gerçek beşerler gibiler, güçlü ve zayıf istikametleri var
• Oyuncu ve karakterler ortasında kurulan bağ öyküde değerli bir yere sahip

Kimsenin birbirine güvenmediği Night City’de şayet bir karakter bize güvenirse bunu birinci saniyeden anlayabiliyoruz. Birebir biçimde güvenebileceğimizi anladığımız bir karakter bulduğumuzda içimiz rahatlıyor. Cyberpunk 2077’de kurulan dünya işte bu türlü bir yer. Gerçek hayatta karşılaşabileceğimiz karakterlerle doluymuş üzere hissettiriyor.

Keanu Reeves tarafından canlandırılan Johnny Silverhand dışındaki Judy, Evelyn, Jackie, Viktor üzere karakterler bile çok canlı hissettirip kendilerine bağlamanın bir yolunu buluyor. Olağan ki hiçbiri Johnny Silverhand kadar başarılı değil. Aslında kıssa tarafından ön planda tutulan Johnny Silverhand’in gerçek bir aktör tarafından canlandırılması, karakteri farklı bir düzeye çıkartıyor.

Oynanış: Bitmemiş bir oyunun çırpınışları

• Artıları:
  • Oynanışa nazaran artan alt yetenekler
  • Farklı araçlarda bulunan farklı sürüş hissiyatı
  • Savaş tarzlarındaki zenginlik
  • Hackleme mekaniklerinin kolay kullanımı
• Eksileri:
  • Kimi oyuncuların karşılaştığı, tecrübesi baltalayan yanlışlar
  • Genel manada güzel olan yapay zekâ vakit zaman ağır saçmalıyor
  • Vazifeler haricinde yaptığımız şeylerin gerçek sonuçları olmuyor

Oyun çok geniş bir yetenek ağacına sahip olmasının yanı sıra oynanışa odaklı olarak gelişen alt yeteneklere de sahip. Yetenek ağacına sahip oyunlarda, oyuncunun oyunu oynama stiline nazaran şekillenen yetenekler olmasının değeri, oyunda birkaç saat ilerledikçe anlaşılıyor. Örneğin taarruz tüfeği kullanmayı tercih ettiyseniz, saatler geçtikçe taarruz tüfeğiyle düşmana verdiğiniz hasar zaten artıyor.

Karşımızda genel manada olmasa da oynanış manasında çeşitli bir oyun var. Oyunun detaylı yetenek ağacı, silah skalası, bu silahları kullanarak yapabileceğimiz hücumlar, farklı otomobiller ve bilhassa motosiklet sürerken karşılaşılan farklı sürüş hissiyatı oyuna bir albeni katıyor. Oyun, oyuncuyu alıştırmak için yeteri kadar bilgi vermiyor lakin bir defa alıştıktan sonra bahsettiğimiz albeni kendini uygundan güzele göstermeye başlıyor.

Biz kendi tecrübemizde nadiren karşılaşsak da oyunu bilgisayarda oynayan insanların karşılaştıkları büyük kusurlar var. Skyrim ve Fallout üzere açık dünya oyunlarında karşılaşıldığı vakit göze bu kadar batmayan benzeri yanılgılar Cyberpunk 2077 üzere sinematik sunumu temel almış bir açık dünya oyununda daha çok rahatsız ediyor. Kimi vakit yapay zekânın da nasibini aldığı bu kusurların vakit içerisinde gelen güncellemelerle giderilmesi mümkün. CDPR’ın evvelki oyunlarının da çıkış vakti yanlışlarla boğuştuğu olmuştu.

O denli vadedilen bir özgürlük bulunmuyor:

Cyberpunk 2077 birtakım noktalarda tatmin edici bir çeşitlilik sunsa da genele bakıldığında aslında rol yapma öğeleri barındıran bir aksiyon-nişancı oyunu. Oyun, öykü tarafında sahip olduğu çizgiselliği oynanışta da yer yer yaşatıyor. Açık dünyada gezerken yaptığımız şeylerin gerçek sonuçları yok. Bir oyunu çizgiselliği üzerinden eleştirmek her vakit yanlışsız bir yaklaşım değil lakin CD Projekt RED’in yaptığı açıklamalarla oyuncuları soktuğu beklenti çok taraflı bir rol yapma oyunuydu. Cyberpunk 2077’nin tam teşekküllü bir rol yapma oyunu olduğunu söylemek ise mümkün değil.

Sonuç: Performans sıkıntıları, yanlışlar ve yaratılan yanlış beklentilerin altında ezilse de yeterli bir oyun (Geriye bir şey kalıyorsa tabii)

• Artıları:
  • Kusursuz bir öykü, daha da uygun bir sunum
  • Çok çeşitli oynanışın kazandırdığı derinlik
  • Oyuncuya kendini sevdiren güçlü karakterler
  • Nefes kesici grafikler (DLSS vakit zaman imajda bozulmalara sebep olsa da)
• Eksileri:
  • Bilhassa eski kuşak konsollarda beklenenden ve vadedilenden çok uzak bir tecrübe
  • Oyunun bir sefer daha ertelenmesi gerektiğini düşündürten kimi yanlışlar
  • CD Projekt RED tarafından belirtilen, gerçekle örtüşmeyen sistem ihtiyaçları

Cyberpunk 2077 bizim 40 saatlik tecrübemize nazaran yanlışlardan ötürü oynanamayacak bir durumda değil. Fakat bunu söyleyebilmemizin sebebi hem bilgisayarda oynamamız hem de şanslı tarafta olmamız. Oyunu konsollarda deneyimleyenler ve kimi bilgisayar oyuncuları yüklenmeyen dokular, bomboş bir Night City yahut gırla yanılgı yüzünden CD Projekt RED’i topa tutuyorlar. Hiçbir erteleme almasaydı eski kuşak konsollar ve Nvidia 2000 serisi ekran kartları son modelken çıkacak bir oyunun teknik manada bu kadar makûs bir tecrübe sunması kabul edilebilir bir durum değil.

• Not: CDPR CEO’su Adam Kicinski, kasım ayında oyunun eski jenerasyon konsollarda beklenmedik bir halde güzel çalıştığını söylemişti…

Bilgisayarda oynarken şanslı tarafta yer almamız bile oyunun makûs performansının önüne geçemedi. Işın izleme ve DLSS açıkken RTX 2000 serisi ekran kartlarla stabil 60 kare alabilmek mümkün değil. CD Projekt RED detaylı bir sistem ihtiyaçları listesi yayınladığı vakit olumlu istikamette beklentiler oluşmuştu fakat görünen o ki o listede saniye başına 30 kare hedeflenmiş. Bilgisayar oyunlarında genel olarak kabul gören kıymet 60 kare olduğu için ne kadar süslü bir biçimde hazırlanmış olursa olsun Cyberpunk 2077 için de sistem ihtiyaçları öteki her büyük çaplı oyun üzere kağıt üzerinde kalıyor.

Her şeye karşın Cyberpunk 2077 sunduğu kıssa ve oynanışının çeşitliliği ile geçer not almayı hak eden bir oyun. CD Projekt RED’in oyunu tanıttığı yıllar içerisinde hiç gerek yokken belirlediği ve nihayetinde ulaşamadığı yüksek çıta olmasaydı oyun tüm teknik kahırlarına karşın bu kadar tenkit almazdı. Lakin belirtmemiz gerekiyor ki oyun bu haliyle çok büyük değişimler yaşamadığı sürece birçok eleştirmen tarafından ezbere verilen çok yüksek puanları hak etmekten çok uzak bir noktada.

Gamescom 2020’de Yılın En Düzgün PC Oyunu seçilmiş, PC oyun tarihinin en düzgün çıkış yapan oyunu olmuştu: Lakin Cyberpunk 2077 bu unvanları hak etmiyor (şimdilik)

Oyun dünyasında değerli bir kesim CD Projekt RED’in 2007’deki birinci Witcher oyununda da çok sayıda sorun olduğunu, fakat serinin vakitle bir efsaneye dönüştüğünü hatırlatıyor. Lakin Cyberpunk 2077, daha çıkmadan yarattığı heyecan fırtınasının kurbanlarından birisi olmuş görünüyor. PC sürümü konsollara kıyasla daha az sorun barınsa da ilerleyen yıllarda düzeltmenin sıkıntı olacağı yapay zeka üzere çok önemli sorunlara sahip.

2020 Gamescom etkinliğinde En Âlâ PC Oyunu dahil 5 ödül birden alan, ertlemelerin akabinde Kasım ayında tarihin en güzel çıkışını yapan PC oyunu üzere unvanlar, ne yazık ki Cyberpunk 2077’nin hak ettiği unvanlar değil. En azından oyunun temel problemleri çözülene kadar sipariş vermemenizi tavsiye ediyoruz. Son olarak Cyberpunk 2077 sayesinde, yeni çıkan bir oyunu çabucak almak yerine kararlı sürüme kavuşmasını beklemenin ne kadar mantıklı bir tercih olduğunu vurgulamak istiyoruz.

Cyberpunk 2077 incelemesinin oynandığı sistem bilgileri:

• Ekran kartı: RTX 2070 Harika
• Bellek: 16 GB
• İşlemci: Intel i5-8400
• Çözünürlük: 2560×1440
• Depolama ünitesi: SSD