“Twitter, Türkiye’de Temsilci Bulundurmayı Kabul Etmedi”

Temmuz ayının başından bu yana Türkiye’nin en kıymetli gündem hususlarından biri haline gelen toplumsal medya düzenlemesi, bugün prestijiyle maddeleşti. 1 milyondan fazla kullanıcısı bulunan yabancı toplumsal medya şirketlerine kimi yasal zorunluluklar getiren düzenleme, 1 Ekim 2020'den itibaren yürürlüğe girecek.

Hususla ilgili olarak Habertürk’te bir yazı kaleme alan Muharrem Sarıkaya, değerli bir siyasi isim olan Naci Bostancı’nın meclis kulisinde sohbet ederken yasanın aceleye getirilmediğini söylediğini ve Bostancı’nın, “(Sosyal medya platformları) Yüklü olarak Türkiye’de temsilci bulundurmayı kabul ettiler. Bir tek Twitter olumlu karşılık vermedi, orada bir sorun görülüyor” dediğini tabir etti.

“Twitter dışında sorun görünmüyor”

Bostancı’nın, temsilci bulunduran toplumsal medya platformlarında bir kişinin hakkında çıkan olumsuz yayınların kaldırılması için platforma başvurabileceğini ve yayının 48 saat içinde kaldırılacağını söylediğini belirten Sarıkaya, kimi kararlara uymayan platformlara ne olacağı ile ilgili sorusuna ise “Şu evrede Twitter dışında sorun görünmüyor” formunda karşılık aldığını belirtti.

Türkiye, toplumsal medya düzenlemesini oluştururken Almanya ve Fransa’da yürürlükte olan modelleri göz önünde bulundurmuştu. Fakat Fransa Anayasa Mahkemesi’nin çıkarılan maddedeki kimi kararları uygulanamaz kılması, Almanya’da yürülüğe konan düzenlemeyi daha da öne çıkarmıştı.

“Kamuoyunun bilgi alma hakkı, kişisel dataların korunması hakkından üstün”

Türkiye’deki toplumsal medya düzenlemesinde de yer alan ‘unutulma hakkı’ ile ilgili olarak dün Alman Yargıtayı tarafından alınan emsal niteliğindeki kararı aktaran Sarıkaya, bireylerin internette haklarında yer alan bilgilerin silinmesi için başvurabileceğini, lakin her müracaatın direkt kabul edilmeyebileceğini hatırlatmış oldu.

Sarıkaya’nın aktardığına nazaran Almanya’da bir kişi, unutulma hakkı çerçevesinde Google’dan bilgilerinin silinmesi için müracaatta bulundu. Lakin yargıtay, “kamuoyunun bilgi alma hakkının ferdî dataların korunması hakkından üstün olduğuna” hükmetti ve bu talebi reddetti. Alman Yüksek Mahkemesi’ne nazaran ferdî bilgileri muhafaza hakkının rastgele bir önceliği bulunmuyor ve her davada hangi özgürlüğün daha ağır bastığının başka ayrı denetim edilmesi gerekiyor.